Danza da Lúa en Santiago (Federico Garcia Lorca)

Seis Poemas Galegos (1935)

¡Fita aquel branco galán,
olla seu transido corpo!

É a lúa que baila
na Quintana dos mortos.

Fita seu corpo transido,
negro de somas e lobos.

Nai: A lúa está bailando
na Quintana dos mortos.

¡Quén fire potro de pedra
na mesma porta do sono?

¡É a lúa! ¡É a lúa!
na Quintana dos mortos!

¡Quén fita meus grises vidros
cheos de nubens seus ollos?

¡É a lúa! ¡É a lúa!
na Quintana dos mortos!

Déixame morrer no leito
soñando con frole d’ouro.

Nai: A lúa está bailando
na Quintana dos mortos.

¡Ai filla, co ar do céo
vólvome branca de pronto!

Non é o ar, é a triste lúa
na Quintana dos mortos.

¡Quén brua co-este xemido
d’imenso boi melancólico?

Nai: É a lúa, é a lúa!
na Quintana dos mortos.

¡Si, a lúa, a lúa
coronada de toxos,
que baila, e baila, e baila
na Quintana dos mortos!